علی مرتضی را دوست دارم

نوای نینوا را دوست دارم

صدای آشنا را دوست دارم

اگر جام بلا از چشم یار است

من این جام بلا را دوست دارم

دعا یعنی تکلّم با خداوند

تکلّم با خدا را دوست دارم

اگر چه خارم و از خار کمتر

گل باغ وفا را دوست دارم

محبّت را عجب، حال و هوایی ست

من این حال و هوا را دوست دارم

نمی دانم کی ام آن قدر دانم

علیّ مرتضی را دوست دارم

کار خوب‌ه خدا درست کنه. سلطان محمود خر کی‌ه؟

دو گدا بودند یکی بسیار چاپلوس و دیگری آرام و ساکت. گدای چاپلوس وقتی شاه محمود و یا وزیران‌ش رو می‌دید بسیار چاپلوسی می‌کرد و از سلطان محمود تعریف می‌کرد و صله می‌گرفت ولی اون یکی ساکت بود.

خوش گمانی به خداوند

امام رضا (سلام الله علیه): 

مَنْ حَسُنَ ظَنُّهُ بِاللّه ِ کانَ اللّه ُ عِنْدَ ظَـنِّهِ بِهِ ؛ 

هر کس به خدا خوش گمان باشد، خداوند مطابقِ گمان او، با وى رفتار مى کند.[1]

پی نوشت :
1. دانش نامه عقاید اسلامى، ج 9، ص 120 .

دل تنگیام زیاد شده

یا ابا صالح مدتی است که ظرف گله ام سر رفته / خودم از دست خودم حوصله ام سر رفته... 

نه امید است به من تا که امیدت باشم / نه مفیدم مگر شیخ مفیدت باشم

دلم آن دل که خودت دست دلم دادی نیست / نفسم آن نفس پنجره فولادی نیست

نیتم پاک نشد فال دلم خوب شود / باز با روضه مگر حال دلم خوب شود