دیگه گریه نکن
سه شنبه, ۲ تیر ۱۳۹۴، ۱۱:۲۶ ب.ظ
امشب داشتم از شبکه تهران برنامه جشن رمضان رو میدیدم، یه خانم که تو کمیته امداد فکر کنم کار میکرد خاطره ای تعریف کرد که دلمو برد
میگفت:
یه روز یکی یه عالمه شیر خشک آورده بود میخواست اینارو بکسی بدیم که
بتونه ازش استفاده و میگفت بچه خودش دیگه نمیخوره و اینا مونده از خرید
قبلیشون و نمیخواد تاریخشون بگذره، بعد از بررسیی که کردیم دیدیم کسی
نیست که اینارو بهش بدیم بعد یه خانم مدد جویی اومد که بچه باهاش بود
بهش گفتم شما بچت شیر خشک میخوره؟گفت آره بعد اون خانم توضیح داد
که بچش شیر خشک میخوره و الان چند وقتیه که دیگه نداره و سهمیه ای
که بهش میدادن هم تموم شده و حتی از اون نوع شیر خشکی که بچش
میخوره هم دیگه جایی ندارن اون خانم میگفت شیر خشک هارو نشون مدد
جو دادیم جالب بود که این نوع شیر خشک ار همونی بود که بچه استفاده
میکرد درباره همسر خانم پرسیده بودن که میگفت شوهرشون زندان هست
و باید چند سال دیگه هم بمونه میگفت صاحب خونه هم دلش سوخته
بهشون دوماه فرصت داده که بتونن تحت کمک کمیته امداد امام خمینی قرار
بگیرن تا یه جایی رو پیدا کنن شیر خشک ها رو بهش دادیم و چون وسیله
نداشتن گفتم تا خونه براش ببریم توراه خواهر شش ساله ی اون نوزاد به
نوزاد میگفت:
" دیگه گریه نکن غذات رسید "
گفتم مگه گریه میکرد؟
میگفتن آره چون غذا نداشت خیلی بی تابی میکرد
"دیگه گریه نکن غذات رسید "
برداشت آزاد فقط:
خدایا قربونت برم همین
